برچسب ۱:۱ بر پیشانی بارسلونای لاپورتا

به گزارش مجله خبری نگار/طرفداری: چند روز پیش بود که بارسلونا مطلع شد که به علت مشکلات مالی، قادر به ثبت دنی اولمو، بازیکن اسپانیایی جدیدش در سایت لالیگا نیست؛ درواقع علت دشواری ثبت شدن قرارداد‌های اعضای بارسا در لالیگا، همگی نشات گرفته از قانونی است که در چندسال اخیر دست و بال سران بارسلونا را بسته. اما «قانون ۱:۱» چیست؟

«۱:۱» یک قانون مالی است که برای کنترل هزینه‌های باشگاه‌ها در نظر گرفته شده است. این سیستم برای اطمینان از ثبات مالی و پایداری از طریق تعادل مکانیزم درآمد به هزینه طراحی شده که در آن باشگاه‌ها ملزم به متعادل کردن خرج و دخل خود هستند؛ به عبارت دیگر، میزان هزینه باشگاه‌ها باید با میزان درآمد، در تعادل نسبی باشد. این اقدام جهت ارتقای مسئولیت‌پذیری مالی باشگاه‌ها و عدالت بین تمام تیم‌ها در نظر گرفته شد و عدم پایبندی به این قانون منجر به محدودیت‌هایی از قبیل محدودیت در ثبت بازیکنان جدید، جریمه مالی و مجازات‌های دیگر شد.

این قانون چگونه بارسلونا را تحت تاثیر قرار داده است؟

تا سال ۲۰۲۱، بدهی بارسلونا به بیش از ۱ میلیارد یورو رسیده بود که بخشی از آن به دلیل هزینه‌های گزاف نقل و انتقالات و خرید بی‌رویه بازیکنان و دستمزد‌های سنگین بود. تمام این هزینه‌ها درحالی صورت می‌گرفت که به دلیل همه گیری کرونا و رکود اقتصادی، بخش بسیار اندکی از هزینه‌ها جبران می‌شد. همه‌گیری کووید ۱۹ درآمد بارسلونا از مسابقاتش و سایر راه‌های درآمدزایی مانند تور استادیوم و موزه‌گردی باشگاه را به شدت کاهش می‌داد و از همان زمان بود که دردسر‌های بارسلونا در باب محدودیت‌های مالی و رعایت سقف حقوق لالیگا، آغاز شد.

قانون ۱:۱ توانایی بارسلونا برای خرج کردن بازیکنان جدید در ۴ فصل اخیر را بیشتر محدود کرده است، مگر اینکه آن‌ها درآمد چشمگیری از فروش بازیکن یا سایر منابع درآمدی کسب کنند. با این محدودیت‌ها، بارسلونا مجبور به فروش بازیکنان پردرآمد (مانند آنتوان گریزمان و کوتینیو) و کاهش دستمزد چند بازیکن کلیدی از جمله جرارد پیکه، سرجیو بوسکتس، جوردی آلبا و سرجی روبرتو شد. این امر منجر به افزایش اتکا به پرورش استعداد‌های جوان از آکادمی لاماسیا و تغییر سیاست‌های خرید باشگاه و جذب بازیکنان کم هزینه یا آزاد شده است. پس از بازگشتن لاپورتا به صندلی ریاست بارسلونا، وی به عمق وخامت اوضاع پی برد و قصه معروف اهرم‌های اقتصادی بارسلونا اتفاق افتاد. بارسلونا با چند صندوق سرمایه‌گذاری آلمانی و آمریکایی به توافق رسید تا در ازای قراردادن امکانات رسانه‌ای و فرصت‌های مالی، در طی چند سال مبالغ زیادی را به خزانه بارسا سرازیر کنند که البته، این سیاست تا حد زیادی به شکست و بدقولی طرف مقابل قرارداد رو به رو شده است!

در ماه‌های اخیر بارسلونا با قرارداد جدیدی که با نایکی امضا کرد، امیدوار بود که بتواند به قانون ۱:۱ بازگردد؛ امری که هنوز به صورت رسمی محقق نشده است. تمام این پیش‌بینی‌ها و به نوعی خوش‌خیالی سران بلوگرانا، منجر به جدایی بازیکنانی شده است که مربیان وقت، شاید هرگز فکر رفتنشان را نمی‌کردند؛ جدیدترین مورد، به ایلکای گوندوعان برمی‌گردد که علی‌رغم تمایل بازیکن به ماندن در بارسلونا، لاپورتا فروش او را تنها راه ثبت بازیکن جدید تیم، دنی اولمو می‌داند؛ اما برای پی بردن به تلخ‌ترینِ تبعات محدودیت‌های مالی بارسلونا، باید به تابستان ۲۰۲۱ رجوع کرد؛ جایی که بارسا قادر نبود قرارداد جدیدی برای لیونل مسی تهیه کند و بهترین بازیکن تاریخ بلوگرانا، بدون آنکه بخواهد رهسپار پاریس شد!